Dagelijks zien wij in de praktijk mensen met chronische rugpijn. Vaak hebben zij al diverse behandelingen geprobeerd zonder blijvend resultaat. Wat opvalt, is dat veel van de interventies die in de praktijk als eerste worden ingezet – zoals spinale injecties en radiofrequente ablatie – recent sterk zijn afgeraden door een internationale richtlijn. Maar wat betekent dit voor de patiëntenzorg?
Wat zegt de nieuwste richtlijn?
Een internationale richtlijncommissie heeft op basis van een systematische review en meta-analyse van klinische studies aanbevelingen gedaan over de effectiviteit en veiligheid van gangbare interventies bij chronische rugpijn die niet veroorzaakt wordt door kanker of ontstekingsziekten zoals artritis. De belangrijkste conclusies:
- Voor mensen met chronische axiale rugpijn (langer dan 3 maanden) worden de volgende behandelingen sterk afgeraden:
- Radiofrequente denervatie van gewrichten (met of zonder injectie van verdoving en/of steroïden).
- Epidurale injecties met verdoving, steroïden of een combinatie hiervan.
- Gewrichtsinjecties met verdoving, steroïden of een combinatie hiervan.
- Intramusculaire injecties met verdoving, steroïden of een combinatie hiervan.
- Voor mensen met chronische radiculaire rugpijn (langer dan 3 maanden) worden de volgende behandelingen sterk afgeraden:
- Radiofrequente denervatie van de dorsale wortelganglion (met of zonder epidurale injectie).
- Epidurale injecties met verdoving, steroïden of een combinatie hiervan.
Wat betekent dit voor de praktijk?
Deze aanbevelingen roepen belangrijke vragen op over hoe we chronische rugpijn behandelen. In de praktijk zien we vaak dat epidurale injecties of radiofrequente behandelingen als eerste optie worden ingezet, ondanks het gebrek aan sterk bewijs voor effectiviteit. Dit suggereert dat een verschuiving in de benadering van rugpijn noodzakelijk is. Over de bijwerkingen van cortisone kan je in deze blog lezen.
Waarom worden deze interventies nog steeds toegepast?
- Traditionele behandelpatronen: Veel zorgverleners hebben jarenlang gewerkt met deze interventies en zijn gewend ze als standaardbehandeling in te zetten.
- Patiëntverwachtingen: Patiënten verwachten vaak een snelle oplossing en hebben de indruk dat een injectie of ablatie een effectieve ingreep is.
- Beperkte alternatieven: Hoewel er sterke richtlijnen bestaan voor bewegingstherapie, gedragsmatige interventies en multidisciplinaire zorg, zijn deze niet altijd toegankelijk voor iedereen.
Wat zijn betere alternatieven?
De richtlijn benadrukt het belang van niet-invasieve behandelingen, zoals:
- Multimodale pijnbehandeling, waarbij kinesitherapie, manuele therapie (zoals chiropraxie), cognitieve gedragstherapie en leefstijladviezen gecombineerd worden.
- Oefentherapie en krachttraining, die helpen bij het verbeteren van kracht, stabiliteit en mobiliteit.
- Pijneducatie, waarbij patiënten beter begrijpen hoe chronische pijn werkt en hoe zij hun klachten kunnen beheersen.
- Psychologische ondersteuning, zoals mindfulness en acceptatie- en commitmenttherapie (ACT), om beter met chronische pijn om te gaan.
Conclusie
De nieuwe richtlijnen dwingen ons om kritisch te kijken naar hoe we chronische rugpijn behandelen. In plaats van invasieve procedures, die weinig bewezen effect hebben, moeten we meer inzetten op langetermijnoplossingen die de kwaliteit van leven verbeteren. Dit vraagt om een bredere bewustwording bij zowel zorgverleners als patiënten.
Laten we samen streven naar een beter geïnformeerde, evidence-based aanpak van chronische rugpijn. Heeft u vragen over uw behandelopties? Neem dan contact op met een specialist die op de hoogte is van de nieuwste inzichten.
